استان گیلان
مرکـــــز : رشت
موقعیت : شمال ایران
موقعیت : شمال ایران
مجاورت :
شمال:جمهوری ترکمنستان جنوب: استان سمنان رب:استان مازندران و دریای خزر
آب و هوا: معتدل مدیترانه ای وسعــــت: 22 هزار کیلومتر مربع تقسیمات: 16 شهر و 16 بخش و 45 دهستان
شهرستانها: آستارا، آستانه اشرفیه ، اَملَش، بندر انزلی ، رشت، رضوانشهر، رودبار، رودسر، سیاهکل، شَفت، صومعه‌سرا، طوالش، فومَن، لاهیجان، لنگرود، ماسال
مکان های دیدنی و تاریخی
مكان هاي ديدني و تاريخي استان گيلان عبارتند از: باغ سردار محتشم, باغ مشكوه (سالار), تالاب امير كلايه بخش شير جو پشت, تالاب انزلی, چشمه آب شور لاكان, چشمه چشما گل سه شنبه, چشمه آب معدنی سجيران, چشمه آب معدنی زمزمه, چشمه آب معدنی علی زاخونی, چشمه آب معدنی سنگرود, چشمه آب گرم ماستخور, دره گوهر رود كرانه شرقی سفيد رود, منطقه حفاظت شده امير كلايه, منطقه حفاظت شده سلكه, منطقه حفاظت شده لوندويل, منطقه حفاظت شده ليسار, منطقه حفاظت شده ناواسالم, منطقه حفاظت شده آلالان, منطقه حفاظت شده سيا كشم, منطقه حفاظت شده سرخانكل, آب انبار رستم آباد, آرامگاه ميزا كوچك خان, آرامگاه سيد ابوالقاسم, آرامگاه مير نظام الدين و دكتر حشمت, آرامگاه امام زاده سيد حسين و ابراهيم, آرامگاه پير جنگلی بازكيا, آرامگاه دكتر محمد معين, آرمگاه آقا سيد محمود مرندی, آرامگاه پيرموسی, آرامگاه كاشف السلطنه, آرامگاه بابا ولی (قادر پيغمبر), آرامگاه پير قطب الدين باغچه سرا, آرامگاه پير حسن و پير مسعود, آرامگاه شيخ ابوالوجيه, آرامگاه امام زاده مير شمس الدين, آرامگاه آقا سيد محمد نجفی, امام زاده آقا مير جمال الدين, امام زاده سيد علی غزنوی, امام زاده سيد ابو جعفر سادات, امام زاده عون بن محمد ماسوله, امام زاده شفيع, اسپيه مزگت يا سفيد مسجد, برج ساعت, برج ساعت, بقعه امام زاده صالح, بقعه بی بی حوريه, بقعه امام زاده آقا سيد ابوالحسن, بقعه شيخ زاهد گيلانی, بقعه مير شمس الدين لاهيجی, بقعه چهار پادشاهان, بقعه ملا عاقل, بقعه آقا سيد اسماعيل و آقا سيد ابراهيم, بقعه آقا سيد محمد, بقعه آقا سيد رضا كيا, بقعه امام زاده محمد حنيفه, بقعه آقا سيد ابوجعفر, بقعه امام زاده اسحاق, بقعه دوازده تن, بقعه آقا سيد حسن, بقعه آقا سيد حسين كيا, بقعه آقا سيد محمد, بقعه سيد جلال الدين اشرف, بقعه سيد محمود, بقعه سيد شرف شاه, بقعه آقا سيد محمد يمئی, بقعه آقا شاه (عكاشه), بقعه آقا سيد دانيال, بقعه خواهر امام, بقعه آقا سيد عباس و سيد اسماعيل, بقعه آقا سيد قاسم, بقعه آقا سيد احمد و آقا سيد حيدر, بقعه پير, بقعه پير محله رانكوه, بقعه آقا سيد معين و مبين, بقعه سيد ابو جعفر ثايری , بقعه مرتضی و سيد ابراهيم, بقعه امام زاده آقا سيد ابوالحسن, بقعه عون بن علی بن محمد ماسوله, بقعه آقا سيد ابراهيم و آقا سيد عبدالله , تپه باستانی مارليك, تی تی كاروان سرا, پل خشتی بخش گوله, پل خشتی نياكو, پل خشتی كسيم, پل غازيان, پل ميان پشته, پل آجری لنگرود, پل تالش دولاب,پل تاريخي, پل خشتی كسما, پل مرغانه پرد, پل آجری تميجان, حمام های قديمی گلشن و طاهر گوراب, حمام گلشن, حمام قديمی ديلمان, حمام حاج آقا بزرگ, حمام های پير سرا، شاهزاده گلستان, حمام حاج ميرزا احمدی, حمام قديمی كيا كلايه, حمام قديمی آق اولر, خانه ميرزا احمد ابريشمی, خانه قديمی محمد صادقی, خانه سردار معتمد رشتی, خانه سيد اسماعيل ضيابری, خانه سيد علی مقيمی, خانه ديوان بيگی, خانه قديمی منجم, خانه قديمی دريا, خانه قديمی رييس زاده, خانه محبی, خانه منجم باشی, روستای تاريخی ماسوله, ساختمان معتمدی, ساختمان گمرك, ساختمان شهرداری , ساختمان اداره پست, ساختمان استان داری سابق, عمارت كلاه فرنگی, عمارت سردار امجد, عمارت نصرالله خان سردار, قلعه صلصال ليسار, قلعه رودخان شفت, قلعه ساسان, قلعه بندين, قلعه رود خان, قلعه مسجد كلده, كاروان سرای لات, كاخ ميان پشته, كاخ قشلاقی ضرغام السلطنه, كاخ اختصاصی رضا شاه, كاخ ناهار خوران, مجموعه ميدان, مدرسه شاپور, مسجد جامع, مسجد اكبريه, مسجد صفی (سفيد), مسجد جامع جور, مسجد جامع امير بنده, مناره گسكر, مناره مسجد جامع, مناره رود خان, مناره سلجوقی, مناره مسجد جامع و موزه رشت.
صنايع و معادن
صنايع استان گيلان بيش تر مرتبط با بخش كشاورزی و صنايع وابسته به آن است. صنايع نساجی، شيميايی والكترونيك و هم چنين صنايع دستی استان گيلان بسيار معروف است. از معادن شناخته شده استان گيلان می توان به معادن زغال سنگ، خاك نسوز، سنگ ساختمانی، نفت، گاز، سنگ آهك، گرانيت، ميكا و … اشاره كرد. مهم ترين صنايع دستی استان گيلان عبارتند از: سبد بافی، حصير بافی، مرواری بافی، خيزران بافی (بامبو بافی)، سفال گری، نمد بافی، دست بافت های ابريشمی، پشمی و نخی، گليم و جاجيم و بافی، قالی بافی، چموش دوزی، صنايع دستی چوبی و كروی نقش دار.
کشاورزی و دام داری
گيلان منطقه ای با خاك حاصل خيز و اقتصاد كشاورزی پررونق است. گيلان از نظر نوع زمين زير كشت و محصولات كشاورزی، به دو منطقه كلی تقسيم می شود: - منطقه جلگه ای: اين منطقه با بهره گيری از خاك حاصل خيز، شبكه آبرسانی وسيع، هوای معتدل و مرطوب، به كانون كشت برنج، چای، توتون، بادام زمينی، حبوبات، صيفی جات و مركبات تبديل شده است. - منطقه كوهستانی:اين منطقه با خاك و شبكه آبرسانی مناسب به كانون های كشت گندم و جو، يونجه، زيتون و فندق تبديل شده است. دام داري نيز دراين منطقه رايج است ولي كشاورزي رونق بيش تري دارد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
نام گيلان برگرفته از نام قوم گيل است كه پيش از مهاجرت آريايي ها به همراه قوم ديلم در اين منطقه مي زيسته اند. تاريخ گيلان تا شش قرن پيش از ميلاد، تاريك و مبهم است و تنها با تكيه بر پاره ای اشاره ها، گمانه ها و كاوش های باستان شناختی است كه می توان گوشه هايی از تاريخ اين منطقه را روشن كرد. آثار به دست آمده از اين كاوش ها نشان دهنده آنند که سرزمين های سواحل جنوب دريای مازندران (خزر) به دوره پيش از آخرين يخ بندان (بين 50 تا 150 هزار سال پيش) تعلق دارند. با مهاجرت آريايی ها و ديگر قوم ها به اين سرزمين، از آميزش مهاجران و ساكنان بومی منطقه، قوم های جديدی پديد آمده اند كه در اين دو قوم « گيل » و « ديلم » اكثريت داشته اند. ازهمان آغاز، فرمان روايان اين دو قوم از آزادی كامل برخوردار بوده اند و هيچ گاه، در برابر بيگانگان و يا در مقابل حاكمان ديگر، تسليم نشده اند و حتی به اطاعت دولت ماد نيز در نيامده اند. درقرن ششم پيش ازميلاد، گيلانيان با كوروش هخامنشی متحد شده و دولت ماد را سرنگون كردند. گيلانيان، در جريان محاصره و تسخير بابل، به ياری كوروش شتافتند. در زمان ساسانيان، گيلان تا اندازه ای استقلال خود را از دست داد و اردشير بابكان بر اين قوم پيروز شد. او به ياری ارتشی مركب از 300 هزار مرد جنگی و نزديك به 10 هزار سوار، گيلان را تسخير كرد. اين ارتش به زودی از هم پاشيد و كارآيی خود را از دست داد. در اواخر پادشاهی قباد كه هرج و مرج در ايران پديد آمده بود، گيل ها بنای سركشی و تعرض به همسايگان را گذاشتند. خسرو انوشيروان در آغاز سلطنت خود ارتشی بزرگ به گيلان فرستاد و گيلانيان را ناگزير كرد به درگاه كسرا به عذر خواهی بروند. انوشيروان آن ها را بخشيد و در دوران ساسانيان، گيلان هم چنان زير فرمان شاهان ساسانی باقی ماند. پس از پيروزی عرب های مسلمان بر ايرانيان، گيلان به مأمن علويان تبديل شد. ديلميان نيز كه در مخالفت با خلفای عباسی در حدود دو قرن در كوهستان ها پناه گرفته بودند، به مرور با علويان متحد شدند. نخستين علوی كه به ديلم پناه برد، يحيی بن عبدالله از نوادگان امام حسن (ع) بود. پس از وی، انبوهی از علويان به آن جا راه يافتند. در حدود سال 290 هجری قمری، مردم گيلان و ديلم كم كم به مذهب علويان روی آوردند و در گسترش آن نيز كوشش بسيار كردند. از سال 290 هـ . ق در تاريخ ايران، سلسله هايی با منشاء گيلانی و ديلمی پديد آمدند و دايره نفوذ خود را گسترش دادند. يكی از مهم ترين اين سلسله ها آل بويه بود كه حتی به بغداد، مركز خلفای عباسی نيز لشگر كشيد و خليفه عباسی را شكست داد. از اين تاريخ به بعد، كم كم دست خلفای عباسی از ايران كوتاه شد. از اين قرن تا زمان حمله مغولان، فرقه های مختلف اسلامی، از جمله اسماعيليه در اين ناحيه نفوذ داشتند. فاتحان مغول در قرن هفتم، ارتشی بزرگ را برای تصرف ايران فرستادند. اما به دليل راه های سخت گيلان، تا اوايل سده هشتم هجری قمری بر اين بخش از ايران دست نيافتند. سرانجام اولجايتو موفق شد اين سرزمين را به تصرف خود در آورد، ولی نتوانست برای مدت درازی آن را در اختيار داشته باشد. گيلانيان دربه قدرت رسيدن صفويان نقش مهمی ايفا كردند. در سال 900 هجری قمری، شيخ زادگان اردبيلی از اولاد شيخ صفی، سلطان حميد و فرزندش را پذيرفتند. مردم گيلان كه از مريدان خانقاه اردبيل بودند، به شايستگی از شيخ زادگان اردبيلی پذيرايی كردند. گيلان، در زمان سلطنت شاه عباس اول استقلال خود را از دست داد. نادر شاه افشار كه علاقه زيادي به افزايش قدرت نيروی دريايی ايران داشت، چندين كارگاه كشتی سازی در اين استان، به ويژه در لنگرود، تاسيس كرد. پيش از روی كار آمدن نادر شاه، روس ها نخستين حملات خود را به ايران آغاز كردند. در سال 1071 هجری قمری، شماری از قزاقان روس به قصد غارت گيلان، با چند كشتی به ساحل گيلان حمله كردند و در برخی از مناطق آن دست به چپاول زدند، که نادر شاه با قدرت آنان را به سرزمين خودشان بازگرداند.
مشخصات جغرافيايي
استان زيباي گيلان در جنوب درياي خزر؛ ميان رشته كوه های البرز و تالش در شمال ايران جای گرفته است. اين استان به واحد جغرافيايی جنوب دريای مازندران تعلق دارد و با استان های: اردبيل در باختر، مازندران درخاور، زنجان در جنوب و كشور تازه استقلال يافته آذربايجان و دريای خزر در شمال همسايه است. استان گيلان بين 36 درجه و 36 دقيقه تا 38 درجه و 27 دقيقه پهناي شمالي و 48 درجه و 25 دقيقه تا 50 درجه و 34 دقيقه طول شرقی از نصف النهار گرينويچ قرار دارد و رود تمشك كه بين چابكسر و رامسر جاری است، آن را از استان مازندران جدا می كند. كوه های اين استان قسمتی از مجموعه ناهمواری های جنوب دريای مازندران است كه از دره رود آستارا در شمال تا كوه های سوماموس در خاور كشيده شده كه نتيجه حركات كوه زايی اواخر دوران سوم می باشد. اين كوه ها شامل دو بخش خاوري و باختري است. چشم انداز شمالی كناره های استان گيلان را دريای مازندران نيلگون و تا حدودی آرام تشكيل می دهد و چشم انداز جنوبی آن را (جز بخش باختری كه بيشتر آن مرتفع و مردابی است)، جنگل های انبوه دامنه های البرز پوشانده است. در فراسوی جنگل ها، قله های سر به فلك كشيده و پوشيده از برف خود نمايی می كنند كه زيبايی خا صی به منطقه بخشيده اند. پيرامون كناره های دريای مازندران را باغ های مركبات، شالی زارها و كشت زارهای سرسبز پوشانده و جلوه هايی شگفت انگيز را پديد آورده اند. آب و هوای دشت گيلان علی رغم قرار گرفتن در حد فاصل چند منطقه با ساختار های آب و هوايی مختلف هم چون معتدل بری، زير استوايی خشك، و مديترانه ای، خود دارای ساختار مديترانه ای است كه از يك نواختی خاصی نيز برخوردار است.
مسيرهاي گردشگري عمومي استان گیلان
مسيرهاي گردشگري عمومي كشور
استان گيلان
فهرست جاذبه ها
مكان هاي ديدني و تاريخي استان گيلان عبارتند از: باغ سردار محتشم, باغ مشكوه (سالار), تالاب امير كلايه بخش شير جو پشت, تالاب انزلی, چشمه آب شور لاكان, چشمه چشما گل سه شنبه, چشمه آب معدنی سجيران, چشمه آب معدنی زمزمه, چشمه آب معدنی علی زاخونی, چشمه آب معدنی سنگرود, چشمه آب گرم ماستخور, دره گوهر رود كرانه شرقی سفيد رود, منطقه حفاظت شده امير كلايه, منطقه حفاظت شده سلكه, منطقه حفاظت شده لوندويل, منطقه حفاظت شده ليسار, منطقه حفاظت شده ناواسالم, منطقه حفاظت شده آلالان, منطقه حفاظت شده سيا كشم, منطقه حفاظت شده سرخانكل, آب انبار رستم آباد, آرامگاه ميزا كوچك خان, آرامگاه سيد ابوالقاسم, آرامگاه مير نظام الدين و دكتر حشمت, آرامگاه امام زاده سيد حسين و ابراهيم, آرامگاه پير جنگلی بازكيا, آرامگاه دكتر محمد معين, آرمگاه آقا سيد محمود مرندی, آرامگاه پيرموسی, آرامگاه كاشف السلطنه, آرامگاه بابا ولی (قادر پيغمبر), آرامگاه پير قطب الدين باغچه سرا, آرامگاه پير حسن و پير مسعود, آرامگاه شيخ ابوالوجيه, آرامگاه امام زاده مير شمس الدين, آرامگاه آقا سيد محمد نجفی, امام زاده آقا مير جمال الدين, امام زاده سيد علی غزنوی, امام زاده سيد ابو جعفر سادات, امام زاده عون بن محمد ماسوله, امام زاده شفيع, اسپيه مزگت يا سفيد مسجد, برج ساعت, برج ساعت, بقعه امام زاده صالح, بقعه بی بی حوريه, بقعه امام زاده آقا سيد ابوالحسن, بقعه شيخ زاهد گيلانی, بقعه مير شمس الدين لاهيجی, بقعه چهار پادشاهان, بقعه ملا عاقل, بقعه آقا سيد اسماعيل و آقا سيد ابراهيم, بقعه آقا سيد محمد, بقعه آقا سيد رضا كيا, بقعه امام زاده محمد حنيفه, بقعه آقا سيد ابوجعفر, بقعه امام زاده اسحاق, بقعه دوازده تن, بقعه آقا سيد حسن, بقعه آقا سيد حسين كيا, بقعه آقا سيد محمد, بقعه سيد جلال الدين اشرف, بقعه سيد محمود, بقعه سيد شرف شاه, بقعه آقا سيد محمد يمئی, بقعه آقا شاه (عكاشه), بقعه آقا سيد دانيال, بقعه خواهر امام, بقعه آقا سيد عباس و سيد اسماعيل, بقعه آقا سيد قاسم, بقعه آقا سيد احمد و آقا سيد حيدر, بقعه پير, بقعه پير محله رانكوه, بقعه آقا سيد معين و مبين, بقعه سيد ابو جعفر ثايری , بقعه مرتضی و سيد ابراهيم, بقعه امام زاده آقا سيد ابوالحسن, بقعه عون بن علی بن محمد ماسوله, بقعه آقا سيد ابراهيم و آقا سيد عبدالله , تپه باستانی مارليك, تی تی كاروان سرا, پل خشتی بخش گوله, پل خشتی نياكو, پل خشتی كسيم, پل غازيان, پل ميان پشته, پل آجری لنگرود, پل تالش دولاب,پل تاريخي, پل خشتی كسما, پل مرغانه پرد, پل آجری تميجان, حمام های قديمی گلشن و طاهر گوراب, حمام گلشن, حمام قديمی ديلمان, حمام حاج آقا بزرگ, حمام های پير سرا، شاهزاده گلستان, حمام حاج ميرزا احمدی, حمام قديمی كيا كلايه, حمام قديمی آق اولر, خانه ميرزا احمد ابريشمی, خانه قديمی محمد صادقی, خانه سردار معتمد رشتی, خانه سيد اسماعيل ضيابری, خانه سيد علی مقيمی, خانه ديوان بيگی, خانه قديمی منجم, خانه قديمی دريا, خانه قديمی رييس زاده, خانه محبی, خانه منجم باشی, روستای تاريخی ماسوله, ساختمان معتمدی, ساختمان گمرك, ساختمان شهرداری , ساختمان اداره پست, ساختمان استان داری سابق, عمارت كلاه فرنگی, عمارت سردار امجد, عمارت نصرالله خان سردار, قلعه صلصال ليسار, قلعه رودخان شفت, قلعه ساسان, قلعه بندين, قلعه رود خان, قلعه مسجد كلده, كاروان سرای لات, كاخ ميان پشته, كاخ قشلاقی ضرغام السلطنه, كاخ اختصاصی رضا شاه, كاخ ناهار خوران, مجموعه ميدان, مدرسه شاپور, مسجد جامع, مسجد اكبريه, مسجد صفی (سفيد), مسجد جامع جور, مسجد جامع امير بنده, مناره گسكر, مناره مسجد جامع, مناره رود خان, مناره سلجوقی, مناره مسجد جامع و موزه رشت.
صنايع و معادن
صنايع استان گيلان بيش تر مرتبط با بخش كشاورزی و صنايع وابسته به آن است. صنايع نساجی، شيميايی والكترونيك و هم چنين صنايع دستی استان گيلان بسيار معروف است. از معادن شناخته شده استان گيلان می توان به معادن زغال سنگ، خاك نسوز، سنگ ساختمانی، نفت، گاز، سنگ آهك، گرانيت، ميكا و … اشاره كرد. مهم ترين صنايع دستی استان گيلان عبارتند از: سبد بافی، حصير بافی، مرواری بافی، خيزران بافی (بامبو بافی)، سفال گری، نمد بافی، دست بافت های ابريشمی، پشمی و نخی، گليم و جاجيم و بافی، قالی بافی، چموش دوزی، صنايع دستی چوبی و كروی نقش دار.
کشاورزی و دام داری
گيلان منطقه ای با خاك حاصل خيز و اقتصاد كشاورزی پررونق است. گيلان از نظر نوع زمين زير كشت و محصولات كشاورزی، به دو منطقه كلی تقسيم می شود: - منطقه جلگه ای: اين منطقه با بهره گيری از خاك حاصل خيز، شبكه آبرسانی وسيع، هوای معتدل و مرطوب، به كانون كشت برنج، چای، توتون، بادام زمينی، حبوبات، صيفی جات و مركبات تبديل شده است. - منطقه كوهستانی:اين منطقه با خاك و شبكه آبرسانی مناسب به كانون های كشت گندم و جو، يونجه، زيتون و فندق تبديل شده است. دام داري نيز دراين منطقه رايج است ولي كشاورزي رونق بيش تري دارد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
نام گيلان برگرفته از نام قوم گيل است كه پيش از مهاجرت آريايي ها به همراه قوم ديلم در اين منطقه مي زيسته اند. تاريخ گيلان تا شش قرن پيش از ميلاد، تاريك و مبهم است و تنها با تكيه بر پاره ای اشاره ها، گمانه ها و كاوش های باستان شناختی است كه می توان گوشه هايی از تاريخ اين منطقه را روشن كرد. آثار به دست آمده از اين كاوش ها نشان دهنده آنند که سرزمين های سواحل جنوب دريای مازندران (خزر) به دوره پيش از آخرين يخ بندان (بين 50 تا 150 هزار سال پيش) تعلق دارند. با مهاجرت آريايی ها و ديگر قوم ها به اين سرزمين، از آميزش مهاجران و ساكنان بومی منطقه، قوم های جديدی پديد آمده اند كه در اين دو قوم « گيل » و « ديلم » اكثريت داشته اند. ازهمان آغاز، فرمان روايان اين دو قوم از آزادی كامل برخوردار بوده اند و هيچ گاه، در برابر بيگانگان و يا در مقابل حاكمان ديگر، تسليم نشده اند و حتی به اطاعت دولت ماد نيز در نيامده اند. درقرن ششم پيش ازميلاد، گيلانيان با كوروش هخامنشی متحد شده و دولت ماد را سرنگون كردند. گيلانيان، در جريان محاصره و تسخير بابل، به ياری كوروش شتافتند. در زمان ساسانيان، گيلان تا اندازه ای استقلال خود را از دست داد و اردشير بابكان بر اين قوم پيروز شد. او به ياری ارتشی مركب از 300 هزار مرد جنگی و نزديك به 10 هزار سوار، گيلان را تسخير كرد. اين ارتش به زودی از هم پاشيد و كارآيی خود را از دست داد. در اواخر پادشاهی قباد كه هرج و مرج در ايران پديد آمده بود، گيل ها بنای سركشی و تعرض به همسايگان را گذاشتند. خسرو انوشيروان در آغاز سلطنت خود ارتشی بزرگ به گيلان فرستاد و گيلانيان را ناگزير كرد به درگاه كسرا به عذر خواهی بروند. انوشيروان آن ها را بخشيد و در دوران ساسانيان، گيلان هم چنان زير فرمان شاهان ساسانی باقی ماند. پس از پيروزی عرب های مسلمان بر ايرانيان، گيلان به مأمن علويان تبديل شد. ديلميان نيز كه در مخالفت با خلفای عباسی در حدود دو قرن در كوهستان ها پناه گرفته بودند، به مرور با علويان متحد شدند. نخستين علوی كه به ديلم پناه برد، يحيی بن عبدالله از نوادگان امام حسن (ع) بود. پس از وی، انبوهی از علويان به آن جا راه يافتند. در حدود سال 290 هجری قمری، مردم گيلان و ديلم كم كم به مذهب علويان روی آوردند و در گسترش آن نيز كوشش بسيار كردند. از سال 290 هـ . ق در تاريخ ايران، سلسله هايی با منشاء گيلانی و ديلمی پديد آمدند و دايره نفوذ خود را گسترش دادند. يكی از مهم ترين اين سلسله ها آل بويه بود كه حتی به بغداد، مركز خلفای عباسی نيز لشگر كشيد و خليفه عباسی را شكست داد. از اين تاريخ به بعد، كم كم دست خلفای عباسی از ايران كوتاه شد. از اين قرن تا زمان حمله مغولان، فرقه های مختلف اسلامی، از جمله اسماعيليه در اين ناحيه نفوذ داشتند. فاتحان مغول در قرن هفتم، ارتشی بزرگ را برای تصرف ايران فرستادند. اما به دليل راه های سخت گيلان، تا اوايل سده هشتم هجری قمری بر اين بخش از ايران دست نيافتند. سرانجام اولجايتو موفق شد اين سرزمين را به تصرف خود در آورد، ولی نتوانست برای مدت درازی آن را در اختيار داشته باشد. گيلانيان دربه قدرت رسيدن صفويان نقش مهمی ايفا كردند. در سال 900 هجری قمری، شيخ زادگان اردبيلی از اولاد شيخ صفی، سلطان حميد و فرزندش را پذيرفتند. مردم گيلان كه از مريدان خانقاه اردبيل بودند، به شايستگی از شيخ زادگان اردبيلی پذيرايی كردند. گيلان، در زمان سلطنت شاه عباس اول استقلال خود را از دست داد. نادر شاه افشار كه علاقه زيادي به افزايش قدرت نيروی دريايی ايران داشت، چندين كارگاه كشتی سازی در اين استان، به ويژه در لنگرود، تاسيس كرد. پيش از روی كار آمدن نادر شاه، روس ها نخستين حملات خود را به ايران آغاز كردند. در سال 1071 هجری قمری، شماری از قزاقان روس به قصد غارت گيلان، با چند كشتی به ساحل گيلان حمله كردند و در برخی از مناطق آن دست به چپاول زدند، که نادر شاه با قدرت آنان را به سرزمين خودشان بازگرداند.
مشخصات جغرافيايي
استان زيباي گيلان در جنوب درياي خزر؛ ميان رشته كوه های البرز و تالش در شمال ايران جای گرفته است. اين استان به واحد جغرافيايی جنوب دريای مازندران تعلق دارد و با استان های: اردبيل در باختر، مازندران درخاور، زنجان در جنوب و كشور تازه استقلال يافته آذربايجان و دريای خزر در شمال همسايه است. استان گيلان بين 36 درجه و 36 دقيقه تا 38 درجه و 27 دقيقه پهناي شمالي و 48 درجه و 25 دقيقه تا 50 درجه و 34 دقيقه طول شرقی از نصف النهار گرينويچ قرار دارد و رود تمشك كه بين چابكسر و رامسر جاری است، آن را از استان مازندران جدا می كند. كوه های اين استان قسمتی از مجموعه ناهمواری های جنوب دريای مازندران است كه از دره رود آستارا در شمال تا كوه های سوماموس در خاور كشيده شده كه نتيجه حركات كوه زايی اواخر دوران سوم می باشد. اين كوه ها شامل دو بخش خاوري و باختري است. چشم انداز شمالی كناره های استان گيلان را دريای مازندران نيلگون و تا حدودی آرام تشكيل می دهد و چشم انداز جنوبی آن را (جز بخش باختری كه بيشتر آن مرتفع و مردابی است)، جنگل های انبوه دامنه های البرز پوشانده است. در فراسوی جنگل ها، قله های سر به فلك كشيده و پوشيده از برف خود نمايی می كنند كه زيبايی خا صی به منطقه بخشيده اند. پيرامون كناره های دريای مازندران را باغ های مركبات، شالی زارها و كشت زارهای سرسبز پوشانده و جلوه هايی شگفت انگيز را پديد آورده اند. آب و هوای دشت گيلان علی رغم قرار گرفتن در حد فاصل چند منطقه با ساختار های آب و هوايی مختلف هم چون معتدل بری، زير استوايی خشك، و مديترانه ای، خود دارای ساختار مديترانه ای است كه از يك نواختی خاصی نيز برخوردار است.
مسيرهاي گردشگري عمومي استان گیلان
مسيرهاي گردشگري عمومي كشور
استان گيلان
فهرست جاذبه ها
- لنگرود
رشت- بندر كياشهر- لاهيجان- لنگرود
تالاب بوجان و صفرا بسته- اسكله و ساحل بندر كياشهر- ساحل عسگرآباد- تالاب بين المللي امير كلايه- موزه چاي ايران- بقعه چهار پادشاهان- مسجد اكبريه- حمام گلشن- بام سبز و تله كابين- بقعه شيخ زاهد گيلاني- ساحل چمخاله و چاف- پل خشتي- ليلا كوه
رشت- بندر كياشهر- لاهيجان- لنگرود
تالاب بوجان و صفرا بسته- اسكله و ساحل بندر كياشهر- ساحل عسگرآباد- تالاب بين المللي امير كلايه- موزه چاي ايران- بقعه چهار پادشاهان- مسجد اكبريه- حمام گلشن- بام سبز و تله كابين- بقعه شيخ زاهد گيلاني- ساحل چمخاله و چاف- پل خشتي- ليلا كوه
- چابكسر
رشت- آستانه- لاهيجان- لنگرود- رودسر- چابكسر
تله كابين (لاهيجان)- بافت قديمي و تالاب زربيجار(املش)- چشمه سفيد آب- گنبد 8 ضلعي پير محله- غارديارجان- چشمه سجيران- چشمه دمكش- ييلاق جواهر دشت- و ييلاق سرو لات(چابكسر)
- آستارا
رشت- صومعه سرا- رضوانشهر- تالش-آستارا
پارك جنگلي دكتر درستكار- پارك جنگلي و ساحل گيسوم- قلعه ليسار(تالش)- ساحل صدف- مرداب استيل- آبشار لوندويل- بقعه امام زاده قاسم- بهشت كاكتوسان- بازارچه مرزي- آبگرم علي داشي و منطقه حيران(آستارا)
- امامزاده ابراهيم
رشت- شفت- چوبر- امامزاده ابراهيم
بقعه آقا سيد شريف- پارك جنگلي چوبر- امامزاده اسحق- بقعه بابا ركاب- بقعه امامزاده ابراهيم (شفت)
- قلعه رودخان
رشت- شفت- نصير محله- قلعه رودخان
موزه- عمارت كلاه فرنگي- پارك محتشم- آرامگاه ميرزا كوچك خان- بقعه شيخ عبدالقادر گيلاني(شفت)- آبشار خركش- دژ تاريخي و مسير جنگلي قلعه رودخان
- ماسوله
رشت- فومن- ماسوله
استخر عينك- پارك دانشجو- بقعه داناي علي(رشت)- شهرك تاريخي ماسوله- كاروانسراي قديمي- لارچشمه- غار فوشه- چشمه آب معدني زمزم(ماسوله)
رشت- شفت- نصير محله- قلعه رودخان
موزه- عمارت كلاه فرنگي- پارك محتشم- آرامگاه ميرزا كوچك خان- بقعه شيخ عبدالقادر گيلاني(شفت)- آبشار خركش- دژ تاريخي و مسير جنگلي قلعه رودخان
- ماسوله
رشت- فومن- ماسوله
استخر عينك- پارك دانشجو- بقعه داناي علي(رشت)- شهرك تاريخي ماسوله- كاروانسراي قديمي- لارچشمه- غار فوشه- چشمه آب معدني زمزم(ماسوله)
- تالش
رشت- بندر انزلي- رضوانشهر- تالش
كاخ ميان پشته- فانوس دريايي- برج ساعت- اسكله و موج شكن- تالاب بين المللي انزلي- بقاع متبركه بي بي حوريه- سفيد مسجد- آبشار ويسادار- پارك جنگلي دكتر درستكار- پارك جنگلي و ساحل گيسوم- ييلاقات آق اولر(مريان)
- ديلمان
رشت- آستانه اشرفيه-
سياهكل- ديلمان
موزه- عمارت كلاه فرنگي- بارگاه سيد جلال الدين اشرف- آرامگاه دكتر معين- تي تي كاروانسرا- لونك- چشمه لاريخاني- اسپيلي- ديلمان- حمام قديمي ديلمان- بقعه شاه شهيدان- قله درفك
رشت- بندر انزلي- رضوانشهر- تالش
كاخ ميان پشته- فانوس دريايي- برج ساعت- اسكله و موج شكن- تالاب بين المللي انزلي- بقاع متبركه بي بي حوريه- سفيد مسجد- آبشار ويسادار- پارك جنگلي دكتر درستكار- پارك جنگلي و ساحل گيسوم- ييلاقات آق اولر(مريان)
- ديلمان
رشت- آستانه اشرفيه-
سياهكل- ديلمان
موزه- عمارت كلاه فرنگي- بارگاه سيد جلال الدين اشرف- آرامگاه دكتر معين- تي تي كاروانسرا- لونك- چشمه لاريخاني- اسپيلي- ديلمان- حمام قديمي ديلمان- بقعه شاه شهيدان- قله درفك
- بندر انزلي
رشت- خمام- حسن رود- بندرانزلي
موزه- كتابخانه ملي- آرامگاه ميرزا كوچك خان- عمارت كلاه فرنگي- خانه ابريشمي- ساحل جفرود و حسن بكنده- بازار منطقه آزاد و تجاري كاسپين(حسن رود)- موج شكن- فانوس دريايي- برج ساعت- بقاع متبركه بي بي حوريه- تالاب بين المللي (بندر انزلي)
- داماش
رشت- سراوان- امام زاده هاشم- رستم آباد- رودبار- منجيل- لوشان- داماش
پارك جنگلي- موزه مساكن روستايي سراوان(اكو موزه)- كاروانسراي لات و بقعه امام زاده هاشم- سد تاريك- رودخانه سپيدرود- چشم انداز شهري(رستم آباد)- تپه مارليك- سد و درياچه منجيل- سرو هزار ساله- چشمه كلشتر- توربين بادي(منجيل)- پل خشتي لوشان- چشمه آب معدني و سوسن چلچراغ داماش- روستاي انبوه
رشت- سراوان- امام زاده هاشم- رستم آباد- رودبار- منجيل- لوشان- داماش
پارك جنگلي- موزه مساكن روستايي سراوان(اكو موزه)- كاروانسراي لات و بقعه امام زاده هاشم- سد تاريك- رودخانه سپيدرود- چشم انداز شهري(رستم آباد)- تپه مارليك- سد و درياچه منجيل- سرو هزار ساله- چشمه كلشتر- توربين بادي(منجيل)- پل خشتي لوشان- چشمه آب معدني و سوسن چلچراغ داماش- روستاي انبوه
- ارتفاعات ماسال
رشت- صومعه سرا- ماسال
مناطق مشهد ميرزا- ييلاق شالما- طاسكوه- ريزه مندان- اسب ريسه- چلي- اولسلنگاه و شنبه راه(ماسال)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر