نام رسمي كشور سنگاپور، جمهوري سنگاپور و نام بين‌المللي آن سينگاپور است.
سنگاپور با 581 كيلومتر مربع مساحت(صدو پنجاه و هفتمين كشور جهان) در نيمكره شمالي ـ نيمكره شرقي، در جنوب شرقي آسيا در كنار تنگه سنگاپور در جنوب كشور مالزي و جزيرة سوماترا (اندونزي) واقع شده است.
براساس آخرين برآورد، جمعيت سنگاپور 2 ميليون و 363 هزار نفر (صدو سيزدهمين كشور جهان) بوده و همه مردم اين كشور شهرنشين هستند. حكومت اين كشورجمهوري است. پايتخت سنگاپور، شهرسنگاپور است ودرحال حاضر ازلحاظ درآمد سرانه اولين كشور منطقه محسوب مي‌شود.
در سنگاپور هر گروه از نژادها و مذاهب, جشنهاي مخصوص به خود را دارند. تقريباً هر ماه از سال شاهد جشنها‌ومراسم با شكوهي هستيم كه همه از‌آن لذت مي‌برند.
جشنها و مراسمي كه با توجه به رخدادهاي سال در كشور سنگاپور برپا مي‌شود عبارتند از:
حج «هاري رايا»
«هاري رايا» سفرحجاج به مكه و مناسك حج است كه همانند مردم كشور ما ايران, عنوان حاجي(Haji) به مرد و عنوان حاجيه (Hajjah) به خانم‌ها اطلاق مي‌شود. به مناسبت اين جشن, گاو، گوسفند و بز قرباني شده و گوشتشان بين فقرا تقسيم مي‌گردد.
روز «وساك»
دراين‌روز, بودايي‌ها طي مراسمي بزرگ،جشن مي‌گيرند كه يادآور تولد بودا و ورودش به نيروانا (Nirvana) است . مراسم اين روز با سرود راهب‌ها در هنگام بازديد از معبد براي عبادت و پيشكش كردن هدايا شروع مي‌شود. در اين روز كارهاي سخاوتمندانه شامل آزاد كردن پرنده‌ها و حيوانات از قفس , دادن صدقه به فقرا و اهداي خون جوانان بودايي در بيمارستانها توسط سازمانها ومعابد بودايي انجام مي‌شود.
مراسم، همراه با راهپيمايي مردم با شمع روشن در خيابانها است و مردم بخوبي در مراسم معابد بودايي شركت مي‌كنند.
فستيوال قايق اژدها
در پانزدهم ماه ژوئن به ياد مرگ كوايان (Qu yuan) شاعر چيني قرن چهارم قبل از ميلاد كه در اعتراض به فساد سياسي حكومت, خود را غرق كرده بود, مراسمي بر پا مي‌شود.در اين روز, مردم برنج و گوشت پيچيده شده در برگ بامبو را به رودخانه مي‌ريزند تا ماهيهاي رودخانه از خوردن جسم او صرف‌نظر كنند.
از آن پس تا به حال در سالروز مرگ اين شاعر, مسابقه قايقراني بنام «مسابقه قايق اژدها» در خليج
« مارينا » (Marina) برگزار مي‌شود و تيمهاي مختلف از سرتاسر جهان در اين مسابقه به رقابت مي‌پردازند و غرفه‌داران نيز در اطراف خليج به فروش برنج و كالاهاي مختلف مي‌پردازند.
فستيوال روح گرسنه
هفتمين ماه قمري به جشن «روح گرسنه» اختصاص يافته است كه به عقيده مردم, در اين زمان دروازه‌هاي جهنم باز مي‌شوند و روح مردگان آزاد شده به زمين مي‌آيند.
در اين ماه, غذا , نماز و« پول جهنم » براي تسكين ارواح تقديم مي‌گردد. در شامگاه نيز مراسمي مانند اجراي اپراهاي خياباني چين برگزار مي‌شود.
نكته جالبتر اينكه هيچ ازدواج يا سفر خطرناكي , مثل سفرهاي دريايي در اين ماه انجام نمي‌شود.
فستيوال نيمه پائيز
اين فستيوال در ياد بود وطن‌پرستي بنام « سويان زانگ»Shu Yuan Zhang)) كه طرح براندازي سلسله «يان» (Yuan) را در قرن چهاردهم ريخت, برپا مي‌شود و به گفته برخي, او نقشه خود را به اتفاق شورشياني كه در كيك‌هاي به شكل ماه مخفي شده بودند با موفقيت به اجرا رساند.
از اين‌رو امروزه نانهاي روغني به شكل ماه با لوبيا قرمز و بذر درخت كنار بعنوان هدايا معاوضه مي‌شوند. مردم فانوسها را در هر اندازه و شكلي حمل مي‌كنند. در سنگاپور باغ چيني‌ها محل مخصوص اين مراسم است.
ديپاولي (Deepavali)
نام مراسم, پيروزي «خوبي» بر «بدي» يا «شيطان» و كنايه‌از افسانه كشتن ظالمانه ناراكاسورا (Narakasura)
بوسيله شاه كرشنا ( Krishna) است كه شروع سالنو هندي محسوب مي‌شود.
اين زمان براي جامعه شغلي, زمان تسويه حساب است. هم چنين اعتقاد بر اين است كه روح اقوام در طي جشن به زمين مي‌آيند و چراغهاي نفتي براي راهنمايي و هدايت آنها روشن مي‌شود. در اين مراسم نيز مثل جشنهاي چيني‌ها و مسلمانان از هر نژاد و قومي، دوستان در فضاي باز به ديدار يكديگر مي‌روند. معابد كوچك هندويان و خيابانها با چراغ و وسايل زرق و برق‌دار آذين‌‌بندي مي‌شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر